speedpaint III.

I kolejny do kolekcji...

speedpaint II.

Rysowanie chmur odpręża uvu
A taki speedpaint dla relaksu, bo mi się widoczek z okna podobał, tylko co z tego, jak prawie w ogóle niepodobny :D Ale to dlatego, że wieczorem niebo zmienia się jak w kalejdoskopie... A jak skończyłam, to zdążyło się zrobić ciemno jak w de.

garść siatkówki - po raz pierwszy i na pewno nie ostatni.

Późna jesień to początek tego długiego czasu, kiedy ja i aparat nie mamy się ku sobie. Ale w tym roku (a raczej powinnam napisać: od tego roku), co dwa tygodnie mogę zrobić z niego użytek. Tylko dziad jeden nie do końca chce współpracować i ciężko mi w warunkach hali wydusić z niego coś więcej. Już i tak zrobiłam dziś postępy, bo za pierwszym razem zdjęcia mnie bardzo rozczarowały.

Kocham siatkówkę od stosunkowo niedawna i bardzo się cieszę, że rok później, odkąd zaczęła się moja miłość, mogę cieszyć się tą na najwyższym poziomie ligowym w moim własnym mieście :D Emocje na żywo są nieporównywalne i nawet jak przegraliśmy z Gdańskiem, byłam cała szczęśliwa, że znalazłam się na meczu i mogłam to przeżyć. Ale dziś moje serduszko jest pokrzepione, bo BBTS Bielsko-Biała ograł AZS Częstochowę 3:0 i... dobra, dobra, kończę paplać, wrzucam kilka ulubionych i najbardziej udanych zdjęć, jakie udało mi się zrobić.

Najpierw częstochowianie:

I bielszczanie <3

 

Z następnych meczy też pewnie będę wrzucać zdjęcia, także można od teraz to uznać za stałą część tego bloga.

together we float to nowhere.

Absolutnie uwielbiam te chwile, gdy przychodzi to cudowne olśnienie, ta niespodziewana wizja nowego rysunku. Wyjrzałam przez okno, ujrzałam typowy ponury, mglisty, listopadowy wieczór i za chwilę siedziałam już przed laptopem w pełnej gotowości do działania.
Ta pogoda w połączeniu z niedawnymi halloweenowymi klimatami, na które się natykałam przez cały październik ("spoopy" :D), natchnęły mnie właśnie do tego, zrobionego bardzo na szybcika:

omg nie umiem rysować psów

the worst kind of kids.

Tydzień z anginą ma swoje plusy. Jako że miałam czas, przełamałam się i mimo nieudanych dwóch podejść, postanowiłam jeszcze raz zabrać się za nowy program graficzny. I co? Zakochałam się, oj bardzo <3 Nie taki SAI straszny, jak mi się kiedyś wydawał :)
A dziś - moje drogie dzieciątka, bo ostatnio je zaniedbałam, a własnych tworów nie można tak długo olewać ;_;